Eindelijk!

Eindelijk een berichtje uit het zonnige en warme Mesa, Arizona! Mijn eerste anderhalve week zit er alweer op in de zandbak.

Na een reis van ongeveer 15 uur kwamen we aan op Phoenix Skyharbor. Aldaar werden we opgewacht door een ontvangstcomité van mede-kls'ers, ontzettend leuk! Na het gebruikelijke 'Hey welkom, wat leuk dat jullie er zijn!' zijn we naar het appartementen complex gereden, waar we ons verblijf voor de komende 5 maanden te zien kregen. 's Avonds nog met z'n allen uit eten geweest bij Chili's, een moeilijk grote hamburgertent, en daarna snel het welbekende nest in, voor een welverdiend schoonheidsslaapje.
De appartementen waar we inzitten zijn erg relaxed, het zijn huisjes voor 4 personen met 2 slaapkamers. Ik slaap dus op 1 kamer met m'n crewmate Michael, en op de andere kamer nog 2 klasgenoten van me. We hebben een balkonnetje, 2 badkamers (1 per kamer) en een woonkamer + keuken. Gelukkig is hier wel een vaatwasser geïnstalleerd (anders dan in Eelde) en we hebben wasmachine + droger.

Het weer is overigens prima, overdag is het zo rond de 35 graden nu, lekker briesje erbij, dus dat is prima te doen :P Gelukkig zit het zwembad op 10 meter van ons huisje...

Ik heb samen met Michael en Martijn (ook een klasgenoot van me die hier al eerder zat) een auto, een 5.0 L V8 Lincoln Towncar :D Uiteraard automaat, want Amerikanen zijn lui. Echt een geniaal apparaat, maar ik snap waarom mensen in Nederland er niet in rijden... Hij zuipt namelijk als een alcoholist in een drankkast.
Als je even goed gas geeft voel je de draaikolk in je tank... Gelukkig is de peut hier ontzettend goedkoop en heb je voor 20 dollar (= 15/16 euro) een volle tank :D.

De eerste week stond vooral in het teken van intro's, briefings, welkoms en vooral weinig slaap... Van 's ochtends 9 uur tot 's middags 5 uur allemaal uitleg over hoe alles hier gaat.. Ontzettend saai, want ondertussen gaan je klasgenoten die er 5 weken zitten elke dag de lucht in, en daarvoor kom je hier natuurlijk!
De jetlag was de eerste nachten wel te merken, om 21.00 's avonds ben je kapot en om 04.00 's nachts wordt je wakker en kan je niet meer slapen... Het tijdverschil met Nederland is 9 uur, dus als het hier 21.00 's avonds is, is het in NL 06.00 's ochtends. Maar na een paar nachten en een weekendje stappen was ik genezen en nu zijn de nachten normaal en is 06.00 opstaan om m'n vlucht voor te bereiden veeeel te vroeg :P
We moesten hier ook nog met z'n allen een Amerikaanse medische keuring doen. Allemaal in een busje naar Dr. Brymann. Niks aan de hand, want als je daar over de drempel bij de deur kon komen was je praktisch al geslaagd. We kregen zelfs nog een dikke pizza. Best ironisch, zit je te wachten op een medische keuring, krijg je een pepperoni pizza voorgeschoteld waarbij je de vaatvernauwing praktisch kan voelen...

Het eerste weekendje was ook wat. Stappen hier is echt heel anders dan in Nederland. Net als in de films staan er lange rijen. De sleutel is uitsmijters kennen, want je wordt de hele tijd ingehaald door mensen die er zomaar inmogen :P
Maar verder was het een leuke avond toen we eenmaal binnen waren. Komend weekend maar weer ;).

In de tweede week eerst nog wat briefings, en een test over ons Operations Manual. Toch maar eens tijd om te gaan leren... Maandagmorgen testje ingekopt, 96% is niet al te slecht :D.
Dinsdagmorgen nog een briefing, maar nu eindelijk over het vliegen zelf. Praktische uitleg over basismanoeuvres, en daarna weer vrij om voor te bereiden voor de eerste vlucht.

En die kwam dus gistermiddag! Nou kan je natuurlijk niet zomaar instappen en wegvliegen, er moet van alles gebeuren: Het weer moet gechecked worden, gewichten en stabiliteit moet uitgerekend worden, genoeg brandstof enz, enz, enz.. Michael en ik waren dus al vroeg op school in het planningshok om de nodige dingen voor te bereiden.
Ook moeten we allemaal procedures (checklists) uit ons hoofd leren voor tijdens het vliegen, bijvoorbeeld wat je doet voordat je gaat dalen voor de landing, of wat je moet doen als je motor uitvalt. Hier gaat de meeste tijd inzitten, want er zijn nogal wat checklists :P.
We hebben onze vaste instructeur ontmoet, Mr. Tell, die ons door het hele eerste traject heen les gaat geven. Na de eerste vlucht lijkt hij een relaxte gast, waar je ook mee kan lachen.
Ik stond om 13.30 LT ingepland (voor jullie 22.30), maar na een beetje vertraging vertrok ik rond 15.00. Samen met Michael. Hij had de eerste vlucht die van 12.00 naar 13.30 verplaatst was. Ik bij hem achterin, en daarna hij bij mij.
Super vette vluchtjes gehad, we mochten allebei al heel veel zelf doen, ondanks dat het intro-vluchtjes waren. Zelfs al allebei zelf take-off gegaan!
Michael moest in z'n vlucht een practiced forced landing maken (gesimuleerde motoruitval), waarbij je kijkt wat de beste plek is om de kist neer te zetten. Bij Michael was dat een snelweg, dus ff lekker laag over de weg vliegen en dan weer gas erop en doorknallen.
In mijn vlucht moest ik ook een practiced forced landing maken, waarbij de instructeur 'even' een kunstje deed: op 100ft (30 m) over een droge rivierbedding heenvliegen met het gas dicht... Ontzettend gaaf!
Daarna weer terug naar Falcon Field, de-briefen, papierwerk inleveren, logboek bijhouden, afmelden, en dan naar huis voor een welverdiend biertje.
Na de vlucht kregen we nog wat leuke complimentjes van Mr. Tell: 'Great first flight, I can see you guys have been studying, and you already know small details.' Super mooi dus.

Lekker lang poepverhaal weer, ik zal me de volgende keer proberen in te houden.
Ik ga me maar voorbereiden op m'n tweede vlucht, die morgen gepland staat om 14.30 LT. Dus weer lekker de boeken in en procedures leren...

In de volgende post meer foto's!

Keep you posted!

Joepidoe DAAGH!